Siedliska grądowe - stanowią jedno z powszechniejszych i najbogatszych gatunkowo siedlisk lasów liściastych na terenie Europy Środkowej. Znajdują są zarówno na nizinach, wyżynach, jak i w niższych położeniach górskich, gdzie osiągają górną granicę na wysokości około 400-600 m n.p.m. Zależnie od zespołu i wariantu, występują na terenach płaskich, a także o lekkim lub znacznym nachyleniu.
Lasy grądowe występują na różnego rodzaju glebach, zaczynając od gleb rdzawych, przez gleby płowe, brunatne, czarnoziem leśny, aż po gleby opadowo-glejowe i bardzo żyzne mady rzeczne. Grądy przeważnie wykształcają się na glebach żyznych lub umiarkowanie żyznych. Poziom wilgotności także jest zmienny. Różnorodność zajmowanych środowisk sprawia, że odmiany grądów często łagodnie przechodzą w sąsiadujące z nimi siedliska innych lasów. W przypadku graniczenia z terenami otwartymi, na skraju lasów tworzą się siedliska okrajkowe, głównie czyżnie 1 z typowymi gatunkami jak głogi, dzikie róże i śliwy tarniny. Miejscami mogą tworzyć się także typowe dla grądów zarośla trzmielinowo-leszczynowe.
Lasy grądowe występują niemal w całej Europie sięgając od północnej Hiszpanii, poprzez większość Europy Zachodniej, Europy Środkowej i dalej sięgając na wschodzie po góry Ural. Rozpiętość równoleżnikowa sięga na północy do środkowej Skandynawii i południowej Finlandii oraz na południu po Bałkany i Półwysep Apeniński. Na terenie Polski grądy występują w większości kraju, z największą koncentracją na terenie Polski południowej i zachodniej (Śląsk, Wielkopolska, Małopolska), dużo rzadziej na wschodzie i północy.

1 https://pl.wikipedia.org/wiki/Czy%C5%BCnie

A oto rośliny grądu, które możemy spotkać w naszym regionie kujawsko-pomorskim. Zdjęcia zrobione w lesie myślęcińskim.